Przy okazji wizyty w Iłowej warto odwiedzić inne atrakcyjne miejsca w pobliżu tego miasta. Leżąca na północ Jankowa Żagańska jest obowiązkowym przystankiem podróży dla miłośników zabytków techniki – znajduje się tu najstarszy w województwie lubuskim węzeł kolejowy, utworzony w 1846 r., przy linii Jankowa Żagańska – Żagań – Głogów oraz historycznej trasie Berlin – Żary – Węgliniec – Legnica – Wrocław.
W Jankowej Żagańskiej znajduje się kolejny ciekawy zabytek techniki – nie sposób tu pominąć wieży ciśnień zbudowanej w stylu ekspresjonistycznym w 1922 r. Jej dynamiczna pięciopiętrowa sylwetka z czerwonej cegły, wzniesiona na planie wieloboku i zwężająca się ku górze, malowniczo wpisuje się w przyrodnicze otoczenie i góruje nad okolicą. Wieża ciśnień pierwotnie znajdowała się na terenie cegielni. To jedyna w Polsce budowla zaprojektowana przez Otto Bartninga (1883-1959), współtwórcę Bauhausu i współpracownika Waltera Gropiusa. Wieża ciśnień w Jankowej Żagańskiej uznawana jest za jedną z najważniejszych prac tego architekta.
W zabytkowym kościele pw. św. Bartłomieja w Koninie Żagańskim zwrócisz uwagę na pomnik nagrobny właścicieli wsi – Christopha i Heleny von Schöllendorf (ok. 1600 r.) oraz renesansową płytę nagrobną Heinricha von Schöllendorfa. Walorem świątyni jest także dzwon z 1586 r., ozdobiony pięknym, renesansowym ornamentem oraz wizerunkiem Matki Boskiej. W wystroju kościoła dostrzegalne są wpływy renesansu i baroku. Najcenniejszym zabytkiem jest zdekompletowany późnogotycki tryptyk. W pobliżu świątyni znajduje się zabytkowa kaplica z późnorenesansowym portalem z 1624 r.
Okolice Iłowej zapraszają też miłośników ruin, pasjonatów architektury dworskiej. W oddalonym o 5 km na zachód Borowym znajdują się pozostałości dworu zbudowanego na przełomie XVI i XVII w., należącego w tym czasie do rodziny Promnitz. W pobliżu rozciąga się park z zachowanymi okazami kasztanowców, buków i klonów. Warto też zajrzeć do Czernej, leżącej 5 km na północny wschód od Iłowej. Ciekawą pamiątką historyczną wsi są ruiny pałacu wybudowanego na przełomie XIX i XX w. przez Fryderyka Glöcknera, właściciela miejscowej huty żelaza i odlewni, uruchomionej w XV w. Zakład ten został rozebrany po II wojnie światowej.